Munduk en de bergen van Noord-Bali

Tocht naar Munduk in de bergen.

Op zondag 15 november wezen borrelen bij een van de Nederlandse eigenaren (Fred) van een Beach Club, waar een achttal Nederlanders iedere zondagmiddag bijeenkomen om ouderwets te klaverjassen. Vele verhalen gehoord met een ieder toch weer zijn eigen, unieke achtergrond.

Ook de volgende dag weer veel gezien van Nederlanders hier. Wij zijn door de ‘wijk’ Kampung Belanda gereden. Mooie grote villa‘s, direct gelegen aan de Bali-zee met prachtig uitzicht. Vele van de villa’s zijn echter maar een paar maanden per jaar door de eigenaar bewoond, de overige tijd worden ze verhuurd. Het leek nu een uitgestorven dorp. Mooi, maar doods. Daarna werden we getrakteerd op een bijna tropische bui. Zou het natte seizoen aanstaande zijn?

Dinsdag 17 november niet veel gedaan. Michiel is vertrokken naar Dubai en op onze chill-plek hebben we Harry ontmoet. Oud-hoogleraar aan de universiteiten van Utrecht en Jakarta en geeft nu gastcolleges ‘westerse culturen’ aan de universiteit van Singaraja. Hij woont in Anturan, een van de dorpjes waaruit Lovina bestaat.

Uitzicht bij Mayong

De volgende dag naar Munduk in de bergen van Noord-Bali gereden. Omdat er nauwelijks richtingsborden naar plaatsen staan aangegeven, hebben we wat gedwaald, verschillende ‘berg’dorpjes gezien, maar uiteindelijk na 2½ uur op de motorbike in Kayu Putih / Munduk aangekomen. Ingecheckt bij een zeer charmant hotel met aparte, losstaande huisjes en een fantastisch uitzicht. Dit deel van Noord-Bali is ook uitgeroepen tot Nationaal Park, naast het al bestaande West Bali Nationaal Park.

Een wandeling gemaakt door de rijstvelden, de omgeving verder verkent per motorbike en 's avonds bij het hotel gedineerd en genoten van de wat koude avond. 

Uitzicht vanuit hotel

Wandeling door rijstvelden

 De volgende dag –donderdag-  afgerekend in het hotel. Voor het gebodene was de rekening een schijntje. De prijzen mogen ze best hier verhogen.

Vanuit Munduk rij je langs de kratermeren Danau Tamblingan en Danau Buyan en kom je tenslotte uit bij het B(e)ratan meer met als grootste en bekendste plaats Bedugul.

Danau Tamblingan

Het Bratan-meer staat bekend als het "heilige bergmeer", de omgeving is zeer vruchtbaar. Het ligt op 1200 meter hoogte en het klimaat is daardoor koel. Dit meer is van groot belang, omdat het de rijstvelden in de verre omtrek van water voorziet en aan dit meer staat een van de bekendste tempels van Bali: Pura Ulun Danu Bratan.

De Ulun Danu Bratan is een Balinese Pura, een hindoeïstische tempel. De tempel is gewijd aan de godin Dewi Danu, de godin van het water, meren en rivieren.

Het complex werd in 1633 door de raja’s van Mengwi gebouwd. Het is verdeeld over verschillende eilandjes. De Meru, met elf daken (tumpangs) (op het grootste van de twee eilandjes) is gewijd aan Shiva en zijn gemalin Parvati. Ook Boeddha (als reïncarnatie van Vishnu) heeft een plaats in de hindoeïstische godentempel.

De meru daarachter met drie tumpangs is de verblijfplaats voor Dewi Danu.

Voor de toegangspoort staat er links een klein boeddhistisch heiligdom. Op Bali sluiten beide religies elkaar niet uit!

Pura Ulun Danu Bratan met de twee meru's

Onderweg naar de Pura Ulun Danu Bratan nog even gestopt bij de waterval van Melanting en in de Golden Valley wat gedronken bij Eco Lodge Café. Helemaal verlaten in een vallei met koffiestruiken en ja, alweer dichtbij een waterval (Golden Valley Waterfall)

Eco Lodge Café in The Golden Valley

Na het bezoek aan de Pura Ulun Danu Bratan doorgereden naar de dichtbij gelegen Kebun Raya Eka Karya. De Kebun Raya Eka Karya, letterlijk vertaald Grote tuin van Eka Karya, is een hortus botanicus op Bali, een van de vier in Indonesië. Dit was een zware tegenvaller. Waarschijnlijk waren onze verwachtingen verkeerd, want het was meer een groot (bomen-) park met een aantal thema’s als Begonia’s en Rhododendron. Bloemenkassen waar wij niet echt warm voor konden lopen.

Dus teleurgesteld naar huis en maar weer eens uitgebreid gedineerd.

Op zondag 22 november hebben we ons overgegeven aan een Hollandse lunch, brood met kroketten voor Grace en een hamburger voor mij. Helaas waren de kroketten geen succes. Waarschijnlijk een poging om zelf kroketten te maken, maar een ieder die dit wel eens het geprobeerd weet hoe moeilijk dit is.

De Baligroeten van Grace en Henk