Na twee dagen reizen weer eens een rustdag ingelast. (zaterdag 23 januari)
Om 10.00 uur hebben wij ons naar het centrum laten brengen, nadat we eerst van kamer waren gewisseld omdat het warm water niet werkte.
’s Avonds naar het centrum gelopen en gegeten in het onder
toeristen bekende restaurant Turret. Een bijzonder aardige eigenaresse, waarvan
haar dochter in Nijmegen woont. Er was dus weer genoeg stof om te babbelen.
Om 10.00 uur hebben wij ons naar het centrum laten brengen, nadat we eerst van kamer waren gewisseld omdat het warm water niet werkte.
In het centrum zijn twee plekken zeer markant. De Jam
Gadang of de grote klokkentoren en het standbeeld van Hatta.
De klokkentoren Jam Gadang wordt ook wel de Sumatraanse
Big Ben genoemd. Wel een beetje overdreven. De klok werd in de koloniale tijd door
Nederlanders in 1827 gebouwd, maar is in de loop van de tijd qua uiterlijk
gewijzigd. Het heeft nu een dak in Minangkabau-stijl.
Jam Gadang |
De bendi |
Het standbeeld van Bung Hatta |
Dr. Mohammed Hatta, ook Bung Hatta genoemd (Fort de Kock,
12 augustus 1902 - Jakarta, 14 maart 1980) was een Minangkabauer en was de
eerste vicepresident van de Republiek Indonesië. Tevens is hij een zekere tijd
premier geweest.
Mohammed Hatta studeerde vanaf 1921 in Rotterdam aan de
Handelshogeschool. (nu Erasmus Universiteit) Hij zou 11 jaar in Nederland
verblijven.
Hatta keerde in 1932 terug naar Indonesië en sloot zich
aan bij de Club Pendidikan Nasional Indonesia ("Indonesische Club voor
Nationale Opvoeding") die tot doel had het politieke bewustzijn van de
bevolking te verhogen door middel van trainingen. In februari 1934 arresteerde
de Nederlandse overheid Hatta weer, samen met Soetan Sjahrir, die voorzitter
was van voorgenoemde club. Hatta werd voor zes jaar in kampen in Boven-Digoel
en Banda geïnterneerd.
Op 17 augustus 1945 werd in een door Soekarno en Hatta
ondertekende proclamatie de Republik Indonesia uitgeroepen. Hatta werd tot
vicepresident benoemd, met Soekarno als president.
Na de koffie op weg naar Taman Panorama en de Japanse
tunnels.
Taman Panorama bevat een pretparkachtig deel, maar biedt
ook een prachtig uitzicht op het Karbauwengat (of Ngarai Sianok Canyon of
Ngarai-kloof) en geeft toegang tot de Japanse tunnel.
(Lobang Jepang) De tunnel (bunker) werd gebouwd tijdens de militaire bezetting van Japan rond het jaar 1942 voor defensieve doeleinden. De 21 tunnelgangen in de bunker dienden als onderdak voor de Japanse soldaten en er waren gangen voor een eetkamer, keuken, rechtszalen, gevangenis, wapenkamer en opslag voor munitie.
(Lobang Jepang) De tunnel (bunker) werd gebouwd tijdens de militaire bezetting van Japan rond het jaar 1942 voor defensieve doeleinden. De 21 tunnelgangen in de bunker dienden als onderdak voor de Japanse soldaten en er waren gangen voor een eetkamer, keuken, rechtszalen, gevangenis, wapenkamer en opslag voor munitie.
De lengte van de tunnels bedraagt meer dan 1.400 m en neemt
een oppervlakte van 2ha in beslag. De bodem was speciaal geprepareerd en zo robuust dat zelfs
de zware aardbeving die West Sumatra trof in 2009 niet veel schade aanrichtte
aan de structuur van de tunnel.
Er wordt geschat dat tienduizenden Indonesiërs gedwongen werden
om deze tunnels te graven. Deze mensen kwamen van Java, Sulawesi en Kalimantan.
Dus van buiten de regio om de vertrouwelijkheid van dit megaproject te bewaren.
Inwoners uit Bukittinggi werden ingezet bij het werken aan de tunnel in Bandung
en op Biak.
In 1970 zijn pas de Japanse tunnels gevonden en in 1984
als historische toeristische attractie beheerd. Er lag nog allerlei munitie. De
tunnels zijn nooit in gebruik genomen. Tegen de tijd dat de tunnels klaar
waren, was de oorlog ten einde.
Ik moet zeggen: het was vrij imponerend.
Een indruk van de tunnels |
Uitzicht op het Karbauwengat |
Daarna met de in Bukittinggi traditionele bendi (paard en
wagen) terug naar het hotel.
In de bendi |
Weer avondmarkt langs de straat: Selamat makan |
De Baligroeten van Grace en Henk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten