zondag 14 februari 2016

Sumatra, dag 13, een rustdag in Bukittinggi

Na twee dagen reizen weer eens een rustdag ingelast. (zaterdag 23 januari)
Om 10.00 uur hebben wij ons naar het centrum laten brengen, nadat we eerst van kamer waren gewisseld omdat het warm water niet werkte.
In het centrum zijn twee plekken zeer markant. De Jam Gadang of de grote klokkentoren en het standbeeld van Hatta.
De klokkentoren Jam Gadang wordt ook wel de Sumatraanse Big Ben genoemd. Wel een beetje overdreven. De klok werd in de koloniale tijd door Nederlanders in 1827 gebouwd, maar is in de loop van de tijd qua uiterlijk gewijzigd. Het heeft nu een dak in Minangkabau-stijl.
Jam Gadang

De bendi






























Het standbeeld van Bung Hatta
Dr. Mohammed Hatta, ook Bung Hatta genoemd (Fort de Kock, 12 augustus 1902 - Jakarta, 14 maart 1980) was een Minangkabauer en was de eerste vicepresident van de Republiek Indonesië. Tevens is hij een zekere tijd premier geweest.
Mohammed Hatta studeerde vanaf 1921 in Rotterdam aan de Handelshogeschool. (nu Erasmus Universiteit) Hij zou 11 jaar in Nederland verblijven.
Hatta keerde in 1932 terug naar Indonesië en sloot zich aan bij de Club Pendidikan Nasional Indonesia ("Indonesische Club voor Nationale Opvoeding") die tot doel had het politieke bewustzijn van de bevolking te verhogen door middel van trainingen. In februari 1934 arresteerde de Nederlandse overheid Hatta weer, samen met Soetan Sjahrir, die voorzitter was van voorgenoemde club. Hatta werd voor zes jaar in kampen in Boven-Digoel en Banda geïnterneerd.
Op 17 augustus 1945 werd in een door Soekarno en Hatta ondertekende proclamatie de Republik Indonesia uitgeroepen. Hatta werd tot vicepresident benoemd, met Soekarno als president.

Na de koffie op weg naar Taman Panorama en de Japanse tunnels.
Taman Panorama bevat een pretparkachtig deel, maar biedt ook een prachtig uitzicht op het Karbauwengat (of Ngarai Sianok Canyon of Ngarai-kloof) en geeft toegang tot de Japanse tunnel.
(Lobang Jepang) De tunnel (bunker) werd gebouwd tijdens de militaire bezetting van Japan rond het jaar 1942 voor defensieve doeleinden. De 21 tunnelgangen in de bunker dienden als onderdak voor de Japanse soldaten en er waren gangen voor een eetkamer, keuken, rechtszalen, gevangenis, wapenkamer en opslag voor munitie.

De lengte van de tunnels bedraagt meer dan 1.400 m en neemt een oppervlakte van 2ha in beslag. De bodem was speciaal geprepareerd en zo robuust dat zelfs de zware aardbeving die West Sumatra trof in 2009 niet veel schade aanrichtte aan de structuur van de tunnel.

Er wordt geschat dat tienduizenden Indonesiërs gedwongen werden om deze tunnels te graven. Deze mensen kwamen van Java, Sulawesi en Kalimantan. Dus van buiten de regio om de vertrouwelijkheid van dit megaproject te bewaren. Inwoners uit Bukittinggi werden ingezet bij het werken aan de tunnel in Bandung en op Biak.

In 1970 zijn pas de Japanse tunnels gevonden en in 1984 als historische toeristische attractie beheerd. Er lag nog allerlei munitie. De tunnels zijn nooit in gebruik genomen. Tegen de tijd dat de tunnels klaar waren, was de oorlog ten einde.
Ik moet zeggen: het was vrij imponerend.
Een indruk van de tunnels










Uitzicht op het Karbauwengat

















Daarna met de in Bukittinggi traditionele bendi (paard en wagen) terug naar het hotel.
In de bendi
 ’s Avonds naar het centrum gelopen en gegeten in het onder toeristen bekende restaurant Turret. Een bijzonder aardige eigenaresse, waarvan haar dochter in Nijmegen woont. Er was dus weer genoeg stof om te babbelen.
Weer avondmarkt langs de straat: Selamat makan
De Baligroeten van Grace en Henk
De oud-Hollandse bioscoop Sofia in Bukittinggi

Een prachtig Minangkabau huis

Geen opmerkingen:

Een reactie posten